Als ze haar kopje thee drinkt, valt mij het onrustig schuifelen van haar voeten op. 'Hoe zit je erbij?' vraag ik. 'Goed hoor', zegt Martha. 'Hoe voelt je lichaam als je er goed bij zit?' En dan komt het hoge woord eruit. 'Ik had helemaal geen zin om te komen. Ben zó druk op mijn werk. Thuis is het ook al zo hectisch. En die depressieve gevoelens heb ik ook nog.'
'Wat goed dat je toch gekomen bent', zeg ik. 'Je had geen zin om te komen. Durf je daarvoor te gaan staan?' Martha komt langzaam in beweging en kijkt me aarzelend aan. 'Nee, ik had geen zin om te komen. 't Is me allemaal te veel. Dat gezeur van mijn baas. Thuis veel gedoe. Ik wil rust. Dat ze toch allemaal op het dak gaan zitten.' Martha lijkt geschrokken van haar eigen woorden. Haar borstgebied toont meer open en haar voeten staan stevig op de grond. Ik vraag haar hoe ze zich nu van binnen voelt. 'Ik heb het lekker warm, mijn lichaam stroomt en mijn rug voelt recht. Zo, dát is een goed gevoel. En dat alleen maar door mijn weerstand toe te laten!' 'Ja', zeg ik, 'door 'ja' op de 'nee' te zeggen.'
Op de massagetafel raak ik met name haar rug en bekken aan middels diepe bindweefseltechnieken. Een gezonde rug is een sterke rug die ook flexibel is. Als ze van tafel komt, zegt ze: 'Ik voel me net een koningin; waardig en sterk.' Ze loopt statig een paar passen. Ik glimlach en weet dat Martha vandaag een belangrijke stap heeft gezet in haar proces.